جشنواره عمار پناهگاه سینماگران انقلاب است/حجت الاسلام والمسلمین پناهیان

جشنواره نباید خود را در حد کارهای غیر حرفه‌ای و کوتاه محدود کند و البته نخواهد کرد و باید به سرعت به سوی کارهای بلند حرکت کند. جشنواره باید با صدای بلند از مخاطبان خاص خود از اهالی فرهنگ خود درخواست کند کارهای سینمایی بلند و مستندهایی را بسازند که جای بعضی از محصولات فعلی را بگیرد. وقتی با صدای بلند این درخواست را بکند نام او در تاریخ ثبت خواهد شد ولی اگر این اتفاق نیفتد آیندگان به او نگاه خوبی نخواهد داشت.

حجت الاسلام علیرضا پناهیان، در حاشیه مراسم افتتاحیه سومین جشنواره مردمی فیلم عمار در مصاحبه با تریبون مستضعفین به بیان ویژگی‌ها و آسیب‌های جشنواره عمار پرداخت. مشروح این گفتگو بدین شرح است.

ویژگی های بارز جشنوار عمار کدامند؟
یکی از دلایل مردمی بودن این جشنواره این است که زیر مجموعه‌های دولتی نقشی در آن ندارد. البته از دور حمایت کردند و کسانی هم که آثاری را به این جشنواره دادند به طور انقلابی در این حرکت وارد شده اند یعنی نه انگیزه تجاری دارند نه از طرف نهادی مامور به انجام این کار بوده‌اند. مهمتر از همه این روحیه انقلابی اداره کنندگان و کسانی که محصولاتشان را به جشنواره ارسال می کنند، فقط در میان مردم قابل رویت است. در بسیاری از نهادهای دولتی ممکن است که این روحیه انقلابی رامشاهده نکنیم و چون این جشنواره، انقلابی، غیر دولتی و باانگیزه‌های خالص است بنابر این مردمی است.

بیشتر از این که این جشنواره بخواهد از چند نفر که کار کرده‎اند تقدیر کند باید دنبال این باشد که استعدادهای فراوانی که هنوز فعال نشدند را فعال کند. جشنواره عمار این پیام را سال گذشته به مخاطبین خود رسانده و به همین دلیل از آن استقبال شده است. نیروهای انقلابی که نمی دانستند باید به کجا مراجعه کنند که کار آن ها در آن جا نقد و ارزشیابی شود، در حال حاضر پناهگاهی را پیدا کرده‌اند این یعنی ثمره جشنواره عمار. عمار در آینده آثار بییشتری خواهد داشت و افراد بیشتری را جذب می کند.

تفاوت جشنواره نسبت به دیگر جشنوارها چیست؟
اگر جشنواره عمار برموضوع و مسائل انقلاب باقی بماند مزیت آن کاملا آشکار است و بسیاری از افرادی که درجهان ناظر و مرید انقلاب اسلامی هستند فقط مشتری چنین محصولاتی خواهند بود؛ محصولاتی که عمار آن ها را معرفی می کند. آن هایی که در تمام جهان دل به انقلاب سپردند و جمعیت آن ها کم هم نیست وقتی که می خواهند انقلاب اسلامی را درک کنند سراغ خیلی از محصولات دیگر جشنواره‌ها نمی روند و به مرور آدرس این جشنواره را پیدا خواهند کرد تا به سراغ آن بروند؛ این می تواند خودش از بزرگ ترین مزیت این جشنواره باشد.

جشنواره نباید خود را در حد کارهای غیر حرفه‌ای و کوتاه محدود کند و البته نخواهد کرد و باید به سرعت به سوی کارهای بلند حرکت کند. جشنواره باید با صدای بلند از مخاطبان خاص خود از اهالی فرهنگ خود درخواست کند کارهای سینمایی بلند و مستندهایی را بسازند که جای بعضی از محصولات فعلی را بگیرد. وقتی با صدای بلند این درخواست را بکند نام او در تاریخ ثبت خواهد شد ولی اگر این اتفاق نیفتد آیندگان به او نگاه خوبی نخواهد داشت.

پیشنهاد شما برای اهالی رسانه خصوصا رسانه ملی در این خصوص چیست؟
هر سازمان و محیطی محدود به فعالیت اداری خودش شود دچار آسیب هایی خواهد شد و هیچ پژوهشکده ای را نمی شود به پژوهشگران خود محدود کرد و هیچ محیط علمی را نمی توان محدود به اساتید آن کرد. برای اینکه هر نهادی بتواند تازگی خود را حفظ کند باید آب تازه ای را در برکه خود جریان دهد محیط سینما و خصوصا رسانه ملی باید بیشترین استقبال را از این جشنواره ها به عمل بیاورد آدم های آینده خود را از این جشنواره انتخاب کند.